Τους τελευταίους μήνες δεν έχει λείψει από καμία συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Το πρόσωπο της 44χρονης Ζωής Φλώρου συμβολίζει για εκατομμύρια άνθρωπους την Ελλάδα της διαμαρτυρίας, μιας και έχει κάνει το γύρο του Κόσμου, μέσα από τα διεθνή ειδησιογραφικά πρακτορεία.
Στους δρόμους την οδήγησε, όπως λέει στην εφημερίδα «Τα Νέα», η αδικία και η ελπίδα πως αν η φωνή της ενωθεί με των υπόλοιπων διαδηλωτών θα εισακουστεί και κάτι θα αλλάξει. Δηλώνει ότι αισθάνεται να την κρατάνε από τον λαιμό και να την πηγαινοφέρνουν. Βρίσκεται πάντα μαζί με τους συναδέλφους της στο μπλοκ της ΠΟΕΔΗΝ. Εργάζεται ως νοσηλεύτρια στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Νεφρού του Λαϊκού Νοσοκομείου και ο σύζυγός της δημοτικός υπάλληλος, απεργός αυτό το διάστημα με την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Οι περικοπές στους μισθούς τους είναι παρόμοιες και ήδη τεράστιες για να τις αντέξουν, όπως σημειώνει. Μητέρα ενός αγοριού 19 ετών που σπουδάζει στο ΤΕΙ Αθηνών και ενός κοριτσιού 15 ετών, αναγκάστηκε πρόσφατα να ζητήσει από τον γιο της να βρει μια δουλειά, ίσα-ίσα για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. «Θα έπρεπε να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου πράγματα για το αύριο, αλλά δεν μπορώ πια. Ακόμα και τα βασικά έξοδα του γιου μου ή το φροντιστήριο της κόρης μου αρχίζουν να μοιάζουν δυσβάσταχτα», λέει η 44χρονη εργαζόμενη. Οπως εξηγεί, δεν υπάρχει κάτι που να την φοβίζει για τον εαυτό της. Φοβάται μόνο για τα παιδιά της. Άλλωστε, προσθέτει, εκείνα είναι το μέλλον της. «Δεν θέλω να ζήσουν σε μια χώρα που δεν θα μπορεί να τους προσφέρει τα βασικά, που δεν θα αναγνωρίζει τους κόπους τους. Ενας ακόμα λόγος που ζήτησα από τον γιο μου να βρει δουλειά είναι για να προετοιμαστεί για όλα όσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια». Την ενοχλεί να ακούει ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι βολεμένοι. «Αν είναι κάποιοι που είναι βολεμένοι, είναι ψηλά, δεν είναι τόσο χαμηλά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παλέψει σκληρά για τη θέση τους κι αυτό θα πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους», αναφέρει.
Συμπληρώνει με έμφαση ότι ουδέποτε υπήρξε μέλος κάποιας παράταξης και δεν ανήκει σε εκείνους που θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να αλλάξει. Το αντίθετο, μάλιστα. «Θέλουμε συμμάζεμα, γιατί κινούμαστε σε λάθος κατεύθυνση. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι εντελώς διαφορετικό. Να κόψουν χρήματα από εμένα κι από όλους, αν είναι για το καλό της χώρας. Συνειδητοποιώ όμως ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα, δεν υπάρχει μέτρο. Ο σκοπός δεν εξυπηρετείται» λέει. Πεποίθηση της κ. Φλώρου είναι πως η Δημοκρατία πληγώνεται μέρα με τη μέρα. Δεν είχε ψευδαισθήσεις ότι δεν θα ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο. «Οι πολιτικοί είναι αποφασισμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς ωστόσο, δεν έχουν καμία επαφή με την κοινωνία. Δεν γνωρίζουν καν τη δουλειά μας. Για παράδειγμα, θα ήθελα πολύ να καλέσω τον υπουργό Υγείας να έρθει μαζί μου σε μια νυχτερινή βάρδια. Να δει ότι υπάρχει μόνο ένας νοσηλευτής για 40 ασθενείς», τονίζει.
Στους δρόμους την οδήγησε, όπως λέει στην εφημερίδα «Τα Νέα», η αδικία και η ελπίδα πως αν η φωνή της ενωθεί με των υπόλοιπων διαδηλωτών θα εισακουστεί και κάτι θα αλλάξει. Δηλώνει ότι αισθάνεται να την κρατάνε από τον λαιμό και να την πηγαινοφέρνουν. Βρίσκεται πάντα μαζί με τους συναδέλφους της στο μπλοκ της ΠΟΕΔΗΝ. Εργάζεται ως νοσηλεύτρια στη Μονάδα Μεταμόσχευσης Νεφρού του Λαϊκού Νοσοκομείου και ο σύζυγός της δημοτικός υπάλληλος, απεργός αυτό το διάστημα με την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Οι περικοπές στους μισθούς τους είναι παρόμοιες και ήδη τεράστιες για να τις αντέξουν, όπως σημειώνει. Μητέρα ενός αγοριού 19 ετών που σπουδάζει στο ΤΕΙ Αθηνών και ενός κοριτσιού 15 ετών, αναγκάστηκε πρόσφατα να ζητήσει από τον γιο της να βρει μια δουλειά, ίσα-ίσα για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. «Θα έπρεπε να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου πράγματα για το αύριο, αλλά δεν μπορώ πια. Ακόμα και τα βασικά έξοδα του γιου μου ή το φροντιστήριο της κόρης μου αρχίζουν να μοιάζουν δυσβάσταχτα», λέει η 44χρονη εργαζόμενη. Οπως εξηγεί, δεν υπάρχει κάτι που να την φοβίζει για τον εαυτό της. Φοβάται μόνο για τα παιδιά της. Άλλωστε, προσθέτει, εκείνα είναι το μέλλον της. «Δεν θέλω να ζήσουν σε μια χώρα που δεν θα μπορεί να τους προσφέρει τα βασικά, που δεν θα αναγνωρίζει τους κόπους τους. Ενας ακόμα λόγος που ζήτησα από τον γιο μου να βρει δουλειά είναι για να προετοιμαστεί για όλα όσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια». Την ενοχλεί να ακούει ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι βολεμένοι. «Αν είναι κάποιοι που είναι βολεμένοι, είναι ψηλά, δεν είναι τόσο χαμηλά. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παλέψει σκληρά για τη θέση τους κι αυτό θα πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους», αναφέρει.
Συμπληρώνει με έμφαση ότι ουδέποτε υπήρξε μέλος κάποιας παράταξης και δεν ανήκει σε εκείνους που θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να αλλάξει. Το αντίθετο, μάλιστα. «Θέλουμε συμμάζεμα, γιατί κινούμαστε σε λάθος κατεύθυνση. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι εντελώς διαφορετικό. Να κόψουν χρήματα από εμένα κι από όλους, αν είναι για το καλό της χώρας. Συνειδητοποιώ όμως ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα, δεν υπάρχει μέτρο. Ο σκοπός δεν εξυπηρετείται» λέει. Πεποίθηση της κ. Φλώρου είναι πως η Δημοκρατία πληγώνεται μέρα με τη μέρα. Δεν είχε ψευδαισθήσεις ότι δεν θα ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο. «Οι πολιτικοί είναι αποφασισμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς ωστόσο, δεν έχουν καμία επαφή με την κοινωνία. Δεν γνωρίζουν καν τη δουλειά μας. Για παράδειγμα, θα ήθελα πολύ να καλέσω τον υπουργό Υγείας να έρθει μαζί μου σε μια νυχτερινή βάρδια. Να δει ότι υπάρχει μόνο ένας νοσηλευτής για 40 ασθενείς», τονίζει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου